Pein & Koraal

Welkom in DE online fictie roman van de 21ste eeuw! De spannende avonturen van het geniale heldenduo Herr.Dr.Pein en Prof.Dr.Koraal. U bent hier op het juiste adres voor Huiveringwekkende actie en duister mysterie met geniale wendingen. Een verhaal dat zijn weerga niet kent.

** Pein & Koraal. Alle rechten voorbehouden. Niets mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden in druk of op welke manier dan ook zonder schriftelijke toestemming van de auteurs**Contact? Zie links

Klik hier om Pein & Koraal aan je favorieten toe te voegen!

donderdag, december 14, 2006

zou het...

“PEIN waar ben je??” klinkt er meer in zijn hoofd dan ergens anders vandaan.
“Ik..euh...IK BEN HIER!! Waar ben jij????” Koraal kan het niet nalaten om zich heen te kijken maar dan grijpt ze vanuit een reflex met beide handen het object dat in de grond steekt. Op exact hetzelfde moment doet Pein dat ook. En dan.... ziet hij... heel wazig nog.... de hand van Koraal naast de zijne verschijnen en hij hoort Koraal:
“Pein!! Je hand.... het lijkt wel... IK KAN JE HAND ZIEN!!!” Een bijna hysterische vreugde klinkt door in de stem van Koraal en Pein voelt diezelfde vreugde.
Beider helden in de verschillende werelden, die wieweet wel lichtjaren van elkaar afliggen, grijpen het object nog steviger beet en gaan er dichterbij staan. Het licht om hun hoofden is nu oogverblindend, als je het zien kon natuurlijk hè zou je dus eigenlijk direct blind worden. Een helder pulserend licht dat op één of andere geheimzinnige wijze onze helden met elkaar lijkt te verbinden.
“Neeee!!!”roept Pein die Koraals hand weer ziet verdwijnen maar gelukkig een moment later tot zijn grote opluchting weer ziet verschijnen. En dan haar andere hand. Ze bewegen hun handen naar elkaar toe. Een moment lijkt het of ze als een fata morgana in elkaar verdwijnen zonder elkaar werkelijk te raken. Maar dan grijpen ze elkaars hand stevig vast.
“Oh Pein ik heb je zo gemist, zo naar je verlangt.” Hoort Pein nu vlak voor zich. En daar ziet hij twee ogen, haar ogen. En ze kijken elkaar aan. Beetje bij beetje wordt het beeld minder vaag. Maar flakkert nog steeds. Een wang, een mond, een arm...
“Oh Koraal ik mis je ook zo...zo verschrikkelijk.”fluistert Pein. Schreeuwen hoeft niet meer.
Een ieder die het licht om hun hoofden zou kunnen waarnemen zou nu in plaats van twee lichten één enorm pulserend helder licht zien dat zich ver tot in de hemel uitstrekt en zich naar beneden toe over de grond verspreid. Een licht dat naar alle kanten steeds groter lijkt te groeien.
Nou nou mensen wat een hartverscheurend beeld om die twee daar zo te zien staan, zo ver weg en zo dichtbij. Zou het ze lukken om werkelijk...