monitor 25

Als de transformatie voltooid is staat de slechte nare nep Koraal in het dromerige landschapje naast Pein en heeft nog net tijd haar haren voor haar puntoren te vouwen eer Pein haar voor de laatste keer hartstochtelijk kust.

De goede Koraal, waarvan we ondertussen ook al weten dat ze in en in slecht is behalve natuurlijk voor Pein, vindt zichzelf in de strandtent op de schoot van Merlijn. Of beter gezegd Mel, die met het Italiaanse maatpak, de brede schouders, gespierde armen, blokjes op zijn buik en diep bruin fluwelen ogen waarin een vurige blik schittert als een gouden glans.
“Wat de....” Brengt Koraal uit, ze wil direct opstaan maar merkt dat ze zich niet kan bewegen.
Regen en wind hebben vrij spel door de met kracht open gewaaide ramen en geselen de computers, die natuurlijk waterdicht zijn en overal tegen kunnen. (weer zo’n fijn product van niettebetalenzoduur.nl) Haar ogen zijn strak gericht op de monitoren terwijl Merlijn zachtjes zijn armen om haar heenslaat. Hoe lang heeft hij er niet naar verlangd als een jongeman voor haar te kunnen staan, laat die Pein maar met een kloon die hem straks.... Hij breekt zijn gedachten af en kijkt naar de starende blik in de ogen van de Koraal die bij hem op schoot zit.
Ze slaat geen acht op Merlijn, is zich amper nog bewust van zijn aanwezigheid. Op een monitor ziet ze hoe Pein een andere vrouw kust. Iemand haar plaats heeft ingenomen naast Pein in het lieflijke landschap. GOTVER... KUTWIJF!! Het kutwijf staat met haar rug in beeld. Hoe??? Net stond ze daar zelf nog. Waarom??? Wie verdomme????? Dan als Pein haar weer loslaat, draait de vrouw zich om.
“Oh mijn god....” Stamelt Koraal die haar eigen gezicht op de monitor ziet, maar dan met zo’n kwaadaardig fonkeltje in de ogen wat net iets van kleur verschilt van het kwaadaardige fonkeltje in de ogen van de echte Koraal.
Merlijn kijkt tevreden naar het schouwspel op de monitor terwijl zijn magnetische laserdraden zich strakker aanspannen rond Koraal die totaal verlamd tegen hem aanzit en met toenemende ontzetting naar monitor 25 staart.
De vrouw in beeld heeft zich omgedraaid om iets te pakken. Het is een...
oh nee hè...
Als Koraal zich had kunnen bewegen had ze haar hart vast gehouden.
Oh nee alsjeblieft niet, niet dat. Alles maar niet dat.
Pein staat een paar meter verderop gebogen over z’n rugtasje, ingespannen rommelt ie er in rond, op zoek naar iets voor zijn Koraaltje. (sjeesus zou ie echt niet gemerkt hebben dat ie een andere Koraal voor zich had?) De nep Koraal loopt op hem toe, hij ziet haar niet aankomen.
We zien hoe ze haar arm uitstrekt, we zien hoe haar spieren zich spannen onder het zwarte goedkope latex playboy pakje. Hoe haar vinger zich spant rond de trekker, hoe ze haar wapen achter in de nek van Pein duwt en zonder ook maar een moment te aarzelen de trekker overhaalt.
“NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!”Gilt de echte Koraal die op zijn minst wou dat ze haar hoofd kon bewegen zodat ze dit niet hoefde te zien. Zodat ze het bloed dat tegen de camera aan spettert niet hoeft te zien...zodat ze tussen dat bloed door, dat veel van het zicht ontneemt, niet nog net hoeft te ontwaren hoe haar Pein op zijn knieën zakt.“NEEE HEEE HEEE HEEE !!!!" gilt ze terwijl haar ziel door midden lijkt te scheuren en haar hart zich om lijkt te draaien in haar borstkas. Ze voelt iets van beweging, ze voelt door de inmense wanhoop, woede en pijn haar kracht terugkomen, ze....
De nep Koraal lijkt nu via monitor 23 de strandtent in te kijken. Laat een satanisch lachje horen, geeft een vette knipoog en zegt schouderophalend:
“No time to waste.”