De Poort

En overal van die venijnige pijnscheutjes. Soort kleine elektrische schokjes lijken het wel.
“k vind ut hier nie leuk” Pruilt Koraal van tussendoor en langs en vanonder de drab..
“Misschien hadden we toch akkoord moeten gaan met die rotverplichtingen.”Zucht Pein met tegenzin.
“Ben je mal, dan zouden wij onszelf niet meer zijn!!”
Ze kijken elkaar aan en moeten ineens verschrikkelijk lachen. Ondanks alle viezigheid en monsters en toestanden. Ach die twee zijn ook wel wat gewend natuurlijk hè, al hebben ze het nooit zo op viezigheid. En spijt van wat ze gedaan hebben in hun leven? Ha! En van je Ha! Ha! Ha! Tuuuurlijk niet!! Het was immers allemaal voor de wetenschap en het plezier hoor. Als ze een beetje bijgekomen zijn sluit Koraal haar ogen.
“Wat doe jij nou?”
“Mediteren.”
“Op wat? Hoe? Waarom?”
Op onze kracht. Ons symbool. Ons doel. Gewoon wat wij willen. We laten ons door die lullige decorstukken toch niet in de maling nemen? Volgens mij is dit hier allemaal –Koraal maakt een gebaar om zich heen met haar van modder en zooi en slijm druipende armen - gewoon een truc, het is allemaal niet echt.” Pein frutselt een beetje aan het haar van Koraal en haalt er een slakje uit. Slaat dan zo hier en daar eens tegen wat ongedierte en prut aan en fronst zijn wenkbrauwen.
“’t ziet er allemaal verdomde echt uit. En het stinkt ook echt.” Moppert ie.
“Tsssssss pfoeoeoeoeoeoe, dat kan je wel zeggen” bevestigt Koraal
“Maar heee wacht eens even...”Pein krijgt een idéé terwijl Koraal met stijf dichtgeknepen ogen heel hard een waterval staat te visualiseren. Als ze die prut maar niet meer hoeft te zien. Dan pakt ie haar bij de hand en sleept ‘r mee. Recht op het monster af. Dat daar maar zo’n beetje met zijn muil open met zijn kop boven de prut uitsteekt en allerlei obsceniteiten roept die op zich eigenlijk maar weinig om het lijf hebben.. Ineens gaan ze met grote zweefstapsprongen voorwaarts. Ze vliegen haast over de oppervlakte van de prut. Maken nog even wat van die coole kung fu sprongetjes en een paar andere bijzonder indrukwekkende bewegingen en verdwijnen dan in de bek van het beest. Hoppa!

De poort gaat open. De Poort? Zo gaat dat hè, als je door je angsten heen gaat, als je aanvaard wat je zoal teweeg hebt gebracht in het leven, als je je eigen shit recht in de ogen durft te zien en daar gewoon lekker helemaal achter staat zonder gedoe en zonder spijt. En dat is voor Pein en Koraal natuurlijk een fluitje van een cent, we hebben het hier immers over de geniale superwezens die voor geen enkel gat te vangen zijn. Tja...dan ben je al gauw door zo’n inwijding heen natuurlijk. Blijkt dat gore beest dus gewoon een poort te zijn. Je weet wel zo’n hoge met van die prachtige bogen. Ze vliegen er door heen. ZOEFFFFF.
Ennnn....

Daar is de waterval, de zon, de blauwe lucht, de zuurstof. Ze halen eens diep adem
“Hhhhhmmmmmmmmmmm...” Doet Pein en Koraal doet ook van je:
“Hhheaaeaaaeaaeahhhhhh”
Tis een hele opluchting al die ruimte, de uitgestrektheid van het landschap, het heldere water, de diepblauwe lucht, de weldadige warmte van de zon. Ze rennen door het sappige gras naar de waterval. Tis hier nog wel effies een stukje fraaier dan in dat beekje waar ze eerst waren en dat op zo’n bedrieglijke wijze veranderde in een moeras.
“Woooowwww.”
“Zoooooooooo.”
................................
Ze zijn even sprakeloos, heel eventjes maar hoor. Want deze omgeving lijkt voor hen gemaakt en is van alle gemakken voorzien. 't stikt er zogezegd van de Pein & Koraal dingetjes.
Jajaja beste mensen, het kan verkeren in het leven en u mag er best even over nadenken of het nou allemaal wel zo rechtvaardig is. Want daar staan ze lekker onder de waterval elkaar te wassen en te frutselen en te lachen en te doen. Uiteindelijk moet u toch ook tot de conclusie komen dat het heel, maar dan ook heel erg terecht en rechtvaardig is allemaal. Een mens komt zo ver in het licht als ze de duisternis kan verdragen. In de hel zijn ze gesterkt en gelouterd, ze hebben zich onverschrokken getoond. En trouwens; dit is nu eenmaal wat helden doen.
Het is dus tijd voor...