Educatief intermezzo ter ere van Morse.

Wat is morse, behalve Amsterdams voor met vuiligheid knoeien ofwel morsen?
De gemiddelde lezer vraagt zich dat natuurlijk af op dit punt van het verhaal. Of zou zich op zijn minst af kunnen vragen wat de streepjes onderaan de vorige aflevering zijn. Wel nu het zijn streepjes én puntjes. Dat is één. Hoe zijn deze streepjes en puntjes in dit geval ontstaan? De streepjes en puntjes zijn in dit specifieke geval ontstaan door met een pen of stift druk en beweging uit te oefenen op een velletje papier. Koraal heeft in dit geval licht, dat met onregelmatige intervallen aan en uit ging, vertaald in tekens op papier. Als het licht kort knipperde heeft ze een puntje op het papier gezet en als het licht langer knipperde heeft ze een streepje op het papier gezet. Feitelijk zijn we hier getuige van een wonderlijk proces waar helaas niet iedereen altijd even goed bij stil staat. En wel dit: Het omzetten van licht in beeldende tekens. Pikant detail is dat het licht nu juist op het papier wordt gesymboliseerd door zwarte streepjes en puntjes. We hebben dus een negatief afdruk van de lichtsignalen. De oorspronkelijke boodschap is dus niet alleen van vorm verandert maar ook van lichtintensiteit, perspectief, structuur en textuur.
Als we de streepjes en puntjes goed bekijken, blijken ze niet geheel onwillekeurig te zijn. Er zit een patroon in, een zekere logica. Het vermoeden rijst dat de symbolen op het papier wellicht een soort schrift zijn, wellicht zelfs vertaald zouden kunnen worden in voor ons herkenbare letters. Op zich zouden we nu kunnen uitzoeken welke tekens voor welke letters staan. Met enige linguïstische kennis van zaken kunnen we weten dat bepaalde letters in het algemeen aanvaard westers schrift vaker voorkomen dan anderen. Logischerwijs zou er dus ook een teken, symbool of patroon van streepjes en puntjes vaker moeten voorkomen dan de anderen. Das een heel tijdrovend klusje alles bij elkaar. Vermoeiend ook.
Gelukkig is het geen geheimschrift maar iets wat men Morse code noemt. Waarom noemt men dat zo? Omdat De code in 1835 (das een tijdje terug) werd ontwikkeld Samuel Morse. Waarom deed hij dat? Ten eerste had hij waarschijnlijk niets anders te doen. Ten tweede zou het mogelijk kunnen zijn dat hij behoefte had te communiceren met personen die zich niet in de directe omgeving bevonden. En ten derde dienen we te kijken naar de communicatie mogelijkheden rond 1835. Die waren erbarmelijk. Er ging wel eens een postkoets (Koets = soort kar met paarden er voor) van A naar B maar daar is ook alles wel een beetje mee gezegd. Er waren geen telefoons, geen computers, geen internet, geen tv. Kortom het was een hele rare tijd waarvan je je kunt afvragen wat mensen in Godsnaam de hele dag deden. (met een schepje wat kolen uit de grond peuteren waarschijnlijk.) Hoe dan ook in die periode was er geen mogelijkheid om iemand die zich op enige tot geruime afstand bevond snel en efficiënt iets te laten weten. Dat gedoe met postkoetsen kon immers weken duren, ze reden natuurlijk niet voor iedere brief heen en weer dus er werd gewacht tot de koets vol was en dan vertrok het ding. Zo’n koets was zo snel niet vol aangezien men vroeger met kroontjespen of ganzenveer schreef en dat gaat verrekte langzaam allemaal.
MAARRRR en nu komt het: men had iets wat men met een populair woord
t e l e g r a f i e noemde. Bij de telegraaf kon men alleen maar kiezen uit twee toestanden: sleutel naar beneden (= stroom) of sleutel niet bediend (= geen stroom) en tijdsduur (kort of lang). Telegrafie wordt algemeen beschouwd als een voorloper van de latere digitale communicatie. En zo komt het dat Samuel Morse, die ook de lulligste niet was, een alfabetje bedacht in korte en lange tekens. U voelt het al aankomen: streepjes en puntjes. Morsesignalen kunnen op verschillende manieren verzonden worden: als een audiosignaal, een vast radiosignaal dat aan en uit geschakeld wordt (bekend als 'continuous wave' of CW), een elektrische puls via een telegraafdraad, of als een mechanisch of zichtbaar signaal, zoals een seinlamp. Na het uitzenden kan men ze vastleggen op een papiertje middels de eerder beschreven methode die ook Koraal in het verhaal heeft gehanteerd. Dat is handig en dat is fijn. Haar GSM doet het namelijk niet, er si geen computer en kennelijk ook geen telefoon. Er kan geen twijfel over bestaan dat het hier desalniettemin over een belangrijke boodschap danwel mededeling gaat die zo snel mogelijk onder de aandacht van Pein en Koraal gebracht diende te worden. Dan is Morse code een uitkomst. Hoe het allemaal precies zit met die boodschap dat zal u ongetwijfeld in de volgende episode van dit altijd weer boeiende en educatieve verhaal gaan ontdekken.