Gekraakt (?)

“hmmmmm”doet Pein.
“Hmmmmm” doet Koraal maar zij doet het natuurlijk omdat ze diep nadenkt en is zich totaal niet bewust van het zicht op haar weelderige boezem. Ze zit nog helemaal in het moment van triomf dat zij de sterkste is, dat zij het monster heeft verslagen dat zij....
Merlijn staat er ondertussen maar een beetje voor pietsnot bij, hij kan net zo goed weg gaan. Als de regisseur niet in slaap zou zijn gesukkeld, was die ouwe al lang uit beeld getrokken. Maar goed, laat maar. Het staat ook wel geinig, op de achtergrond zo’n oude tovenaar met een lange baard. Het geeft extra sfeer aan de duistere en geheimzinnige met bloed bespatte en met flakkerende kaarsen verlichte grafkamer waarin ze staan.
“Het lijkt mij dat de sleutel hier ook wel eens van pas kon komen”, zegt ze terwijl ze Pein aankijkt. “Heb je die nog?”
“Jazeker!” En alsof hij de vraag verwacht had haalt hij in een vloeiende beweging de sleutel te voorschijn. Koraal pakt deze aan en bekijkt hem nog eens goed. Of nóg eens.... eigenlijk bekijken ze die sleutel nu pas voor het eerst eens echt goed. Aan de ene kant staat inderdaad in piepkleine krul lettertjes ‘Zo binnen zo buiten, zo boven zo beneden.’ Dan draait ze de sleutel om.
“Krijg nou wat!” roepen ze tegelijk uit. Op de andere kant van de sleutel staat het alchemistische symbool dat ze als kind in hun arm hadden gesneden om een pact te sluiten onder het plechtig uitspreken van de woorden ‘Oost West, Tyfus pest.’
“Dat is toch wel heeeeeel toevallig.” Smaalt Pein die wat troep opzij schuift, wat bloed wegveegt om zijn merkkleding niet te bederven en op een oude krakerige zetel met leeuwenpoten gaat zitten. Hij doet een klopje op zijn knie en Koraal vlijt zich op en tegen hem aan. Dat praat wat makkelijker. “hihihi is dat een volautomatische Walter PK shoot ‘m all 613 serie 645378 of euh....” en “hihihi" gaat Pein die een beetje op de stoel begint te schuifelen.en “hihihi" gaat Koraal die nog wat dichter tegen hem aan gaat omdat die bewegingen haar zeer aangenaam zijn. En...
HUGUM! doet er iemand. Wie? Wie was dat!!!! Nee, nou niet laf wegduiken! Wel potver...Zeg leesvolk, ff dimmen hè met dat demonstratieve gekuch! Onze helden hebben tussen al dat harde werk, actie en boeiend mysterie door, ook af en toe recht op een pleziertje hoor!

Goed de code dus. Ze buigen zich dan maar weer diep over het papier. Met enige protest, dat wel.
“Zo binnen zo buiten, zo boven zo beneden betekent vast dat we de woorden een beetje door elkaar moeten husselen.” oppert Koraal
“Ja, en oost west tyfus pest, dat we een denkbeeldige lijn trekken van Oost naar west...of nee tyfus pest; dat is diagonaal op de evenaar natuurlijk”
“Zat ik ook aan te denken en dan leggen we een sjabloon van ons symbool erover heen...”
Ze zijn druk in de weer met pennen en een liniaal, een passer, kompas, rekenmachine, puntstok equilibrium, de schijf van vijf, stanleymes, gummetje, kroontjes pennen en markers.
De onderste en bovenste regel komen in het centrum, achterstevoren, beginnend en eindigend met de middelste regel. De numerologische letterwaarde wordt berekend, opgeteld en vermenigvuldigt, lijnen worden getrokken, sjablonen opgemeten, uitgesneden en heen en weer geschoven....
En ja hoor daar staat het in duidelijke rode letters (inkt was op maar bloed werkt ook heel goed):

Leeuwenbek Knoop
3X links en 2X rechts
Ha Ha uw boze oog gesloten
De bol in het midden

“hm.”
“Tja”
“Die bol... Dat ding wat we gelijk met de sleutel op dat planeetje hadden gevonden? ”
“Heb ik in de rugzak.”
“Ik vermoed toch dat dit een locatie aangeeft waar de sleutel op past en dat dan dáár....
“Iets ligt, hangt, beweegt, doet? Sjeesus wat een gedoe. Maar goed. Eens even kijken....”
De beide helden staan nu weer en maken bewegingen met handen en voeten van wat waar en hoe en waaromen hoe laat en met welke bocht.
Dan zegt Koraal heel beslist wijzend. “Daar! Daar moeten we.... "