Level 2

Mel leunt tevreden achterover en steekt een Gauloise Blonde op. Dat schietspelletje zat er natuurlijk alleen maar in om onze helden warm te doen lopen voor het spel. In werkelijkheid zullen ze met munitie niet ver komen, maar met hun hersens des te verder. Het zal op messcherpe dialogen aankomen, overredingskracht en debaters kwaliteiten als het er op aan komt de kopstukken van de geschiedenis weer daar te brengen waar ze horen. Het is te hopen dat ze niet te veel zuipen en blowen. Soms heeft hij zo zijn twijfels over dit geniale stel heldhaftige artsen die zich...nou ja laten we eerlijk zijn.... niet altijd even geniaal gedragen. Soms gewoon erg oppervlakkig en kinderachtig, maar dat is natuurlijk schijn.

Uit zijn metalen met leer beklede koffertje pakt hij de volgende disc. Nu is het tijd voor het echte werk dat uiteindelijk, als alles goed gaat, moet leiden tot het herstellen van de wereld orde. Mel lacht even, zijn hoekige kaak zo nog meer karakter gevend. ‘Als alles goed gaat’ en ‘orde’ lijken niet altijd de sterkste punten van Pein en Koraal te zijn. Maar uiteindelijk slaan ze zich er toch altijd op geheel eigen en succesvolle wijze doorheen. Dat zal nu ook wel het geval zijn. Zo stelt Mel zich gerust, want er staat veel op het spel. Ja letterlijk, het mag voor de leek en spel lijken, het mag voor Pein en Koraal op dit moment nog een spel lijken..... Maar in werkelijkheid staan hier grootste dingen te gebeuren en is het een kwestie van leven of dood. Een kwestie van bestaan of niet bestaan voor de gehele aarde; de wereld zoals de lezer die altijd gekend heeft. De verantwoordelijkheid is groot en drukt zwaar.
De verlaten vlaktes der aarde zwijgen onder het juk van wereldvrede, de ontwikkelingen op het gebied van welvaart en wetenschap zijn ver achtergebleven. De groten der aarde, soms kwaadaardig, soms met de hoogste en zuiverste idealen, zijn uit de wereld gerukt door onze helden. Dit heeft de aarde achtergelaten als een lege huls waar iedere prikkel uit is weggenomen. Mel is in de wereld van de lezer, de fictieve wereld waar alles gewoon door lijkt te gaan zoals het altijd was. Maar niets is minder waar. Het zal niet lang duren eer de tijd ook die wereld heeft ingehaald. Sommige mensen spreken over het jaartal 2012 waarop een enorme verandering zal paatsvinden. Een transformatie van de materie tot het geestelijke. In wezen niets anders dan wat velen als het Armageddon kennen. Pein en Koraal zitten in het diepste Niets dat alles blijkt te zijn, de keiharde werkelijkheid. De plek van waaruit alles ontstaat of vergaat.

LEVEL 2

Staat er op het scherm. Pein en Koraal zijn nog maar net bijgekomen van de teleurstelling dat de munitie op is als ze met enorme kracht tot de orde geroepen worden door hun eigen geest. Ineens staat ze weer helder voor ogen waar het om gaat, wat hun taak is. Het belooft een lange nacht te worden daar in het grote Niets dat Alles is en waar de tijd geen Heer en Meester is, nog niet.
Op het beeldscherm zien ze de eerste die ze uit zijn tijd hadden getrokken: Adolf Hitler. Met zijn doordringende bruine kraaloogjes lijkt hij dwars door de monitor heen te kijken. Iets van het charisma dat ooit zoveel mensen tot zijn blinde volgelingen heeft gemaakt, straalt richting Pein en Koraal. Ze kijken elkaar aan. Pein spreekt het eerst:
“Ja sjeesus zeg, moeten we hem nu ook weer terugzetten? “
“Lastig, met die hele holocaust en alles...”
“Maar wacht eens even....wanneer hadden we hem weggehaald?”
“Op de dag van zijn vermeende zelfmoord uit de bunker.”
“Dan was het kwaad dus al geschiet”
Dit scheelt onze helden een enorm dilemma, iets waar ze bij de andere kopstukken niet aan zullen ontkomen.
“Zou hij wel echt zelfmoord plegen dan? “ Vraagt Koraal zich nu af. Want waarom zou het van belang zijn hem terug te zetten waar ze hem gevonden hebben? Zit hier niet een luchtje aan? Klopt de geschiedenis wel? Ze richt zich tot meneer Hitler.
“Adolf, beloof je dat je straks als je weer terug bent in de bunker, zelfmoord zal plegen?”
-“Ich?... kgggggg kggggggg de vertaal machine kraakt wat eer het aanslaat.....
Ik? Zelfmoord? Ben ik niet in de hemel nu dan bij de Heiland? De plek waar alle grote idealisten heen gaan en verheerlijkt worden tot het einde der dagen voor hun werken?”
“Nee meneer, u bent nu bij Pein & Koraal in het grote niets. U vindt zichzelf een idealist?”
-“Natuurlijk! Wat een domme vraag, maar begrijpelijk, niet iedereen kan mijn verheven idealen volgen natuurlijk. Hoewel er toch velen met het armpje omhoog stonden, velen ook de andere kant uit hebben gekeken op cruciale momenten. Het was mijn bedoeling om de wereld te zuiveren, een betere en sterkere mens één groot rijk te geven. In mijn boek.....”
“jajajaja dat kennen we allemaal wel ondertussen.”
Pein en Koraal kijken elkaar weer aan, nu met licht gefronste wenkbrauwen.
“Laten we hem maar snel terugzappen en bij het afscheid een nekschot geven en de boel in de fik steken, voor de zekerheid.”
“Pein, wat heb je altijd goede ideeën.” Koraal geeft hem een kusje op het voorhoofd. Hoe schattig en bescheiden toch weer.
“Heeft u nog iets te zeggen voor we u terugsturen meneer H.?”
“Jawel, die Joden hebben het ooit zelf over zich afge----“

ZAP!!
KNAL!
Knetterend vuur.

“Zo das één.”
“Wie hadden we nog meer?”
Op het beeldscherm verschijnt....