Route 66 aan zee
“Dat is, maar verhip krijg nou wat dat is de grote Peulhoorn waarachter de Nachtwacht tunnel zich bevind?”
“nee, nee, nee” Pein kan af en toe erg nee-achtig zijn.
“Hm ja ergens ook wel logisch die zit achter de Nachtwacht ook natuurlijk...”geeft Koraal toe en doet nog een poging:
“Ah ja, ik zie het al, tis t‘strand van IJmuiden waar onze auteurs onlangs...”
“NEE, NEE, NEE!.”
Hoezo nee? Dat was echt wel...”
“NEEEEEEEEEEE!!!!” Pein kan ernstig en buitengewoon ontsporend eigenwijs zijn, op het roekeloze af.
“Oh nou ja wat jij wil: Route sixty six!!”
Muziekje zet in: get my kicks on route 66
(God mag weten waarom want je mag daar niet harder dan 90 km per uur rijden.)
Koraal pakt de afstandsbediening en zet het gedrein weer uit.
“Leuk die kerstboompjes, beetje aan de vroege kant maar ach...” Koraal vindt het dus wel leuk die kerstboompjes maar Pein denkt nog steeds dat het geen kerstboompjes zijn, dat het hele andere dingen zijn. Hij ziet wel vaker dingen die er niet zijn de laatste tijd. Hoe zou dat komen? We weten het niet, niemand weet dat. En dat is triest maar er is niets aan te doen. Soms is ergens gewoon niets aan te doen, dan heeft het ook geen zin om je er druk over te maken.
“De batterij van mijn GSM is leeg.”zegt Koraal dan ook maar.
“Huh?”
“LEEG!”
“wat?”
“DE BATTERIJ VAN MIJN GSM!!!”
Schreeuwt Koraal. Hij (Pein dus) begint ook al een beetje doof te worden. Of zal dat nog komen door de teleportatie? We weten het niet. Niemand weet het. En soms kun je daar gewoon niets aan doen. Soms kun je aan heel veel dingen niets doen: Zoals in dit geval is er dus geen oplader ook. Daar is ook weinig aan te doen. Het is een buitengewone uitzichtloze situatie daar op het strand...ik bedoel langs route 66, waar zo’n heel mysterieus etablissement is. Dat het mysterieus is weten we dus nog niet eigenlijk. Dus vergeet dat maar weer even. Dat komt straks pas. Eerst nog even wat contactgestoorde dialoog doorworstelen. Daar is soms ook maar weinig aan te doen. Ja je kunt iets zinnigs gaan zeggen ofzo, maar niet iedereen vind dat leuk. De meeste mensen haken dan natuurlijk gewoon af. Of niet? Nou ja weer zoiets wat we niet weten. Op zich is het best vervelend om dingen niet te weten maar som is het nóg vervelender dingen wel te weten. Soms kan iets weten, bijvoorbeeld over iemand, erg veel verpesten. Soms valt het ook wel weer mee maar op zich...
Goed de dialoog dus:
“..........” Dat was Pein. Hij zei niets of het was onverstaanbaar of of de schrijver zit te dutten. Dat weten we dus ook al niet.
“Ziet er wel gezellig uit, laten we naar binnen gaan, ik heb wel een beetje trek. In een hotdog ofzo, lekker drankje. Sjeesus wanneer hebben we voor het laatst gegeten?” Dat was Koraal
“Nu? “Pein weer. Raar antwoord op zich maar ach, ze begrijpen elkaar wel.
“Ja.” Koraal weer.
“Oké” Pein.
“Goed.” Koraal
(ze zijn het eens)
Ze naderen... nee ze moeten eerst Route 66 oversteken, Koraal struikelt bijna over een duinpannetje. Pein weet haar nog net vast te houden maar dan.... ah nee oeps. Flikkeren ze samen in dat duinpannetje.
Goed, de lezer zit al weer uit zijn neus te vreten, want die twee in een duinpan tja...dat zal wel weer even duren natuurlijk. Je hoort het gesmak en gelebber en gekreun eigenlijk al aankomen. Maar heee wasda?? HALLO!! WAKKER WORDEN! Ze gaan al weer verder! Ze kijken naar rechts, ze kijken naar links en dan weer naar rechts en steken over. Nee wacht even (vooral voor de jeugdige kijkers onder ons) dat moet zijn: eerst naar links, dan naar rechts en DAN weer naar links.(Behalve in Engeland enzo natuurlijk he) En steken over.
Koraal gaat voor. Ze opent de deur, langzaam. Een klein belletje klinkt als ze over de drempel stappen. De geur van aangebrand...nee...gegrild moet dat zijn.... de geur van gegrild vlees prikkelt hun neus op aangename wijze. Ze gaan aan de verlaten bar zitten, er is niemand.. Het licht is gedempt. Het is er stil. Zelfs geen jukebox met afgezaagde Beatle liedjes. Nee.... hè wat heb ik toch vandaag... ik bedoel dat het jammer is dat er geen gezellige leuke geniale ach blabla enzovoort Beatle liedjes zijn omdat er dus ook geen jukebox is, blijkt. Daar is dus niets aan te doen (verdomme!!) wat er niet is dat is er niet, soms kun je ergens gewoon niets aan doen. En dat is nu eenmaal zo.
Sitra de magische witte kat springt op de bar.
“Miauw!”
“poespoespoes” zegt Koraal terwijl ze het beest zachtjes onder de kin kroelt.
“prrrrrr-rrrrrrr-rrrrrrr-rrrrr” doet Sitra de magische witte kat. Het geluid doorsnijdt de stilte die ijl in de ruimte hangt. De onheilspellend oorverdovende stilte slechts licht weet te beroeren. Er valt een glas om.
En dan....
Het licht knippert.
Het licht!!! Knippert!!! Sjeesus wat creepy zeg, zou het spoken?
Koraal bestudeert het knipperen van het licht, fronst haar fraaie wenkbrauwen een kort moment en pakt dan een pen. Die ze natuurlijk altijd bij zich heeft. Zo’n onderwater vergulde universele M45467 resistente pen van niettebetalenzoduur.nl die het ALTIJD doen en slechts 695 eurie kosten.. En schrijft het volgende op een papiertje:
“nee, nee, nee” Pein kan af en toe erg nee-achtig zijn.
“Hm ja ergens ook wel logisch die zit achter de Nachtwacht ook natuurlijk...”geeft Koraal toe en doet nog een poging:
“Ah ja, ik zie het al, tis t‘strand van IJmuiden waar onze auteurs onlangs...”
“NEE, NEE, NEE!.”
Hoezo nee? Dat was echt wel...”
“NEEEEEEEEEEE!!!!” Pein kan ernstig en buitengewoon ontsporend eigenwijs zijn, op het roekeloze af.
“Oh nou ja wat jij wil: Route sixty six!!”
Muziekje zet in: get my kicks on route 66
(God mag weten waarom want je mag daar niet harder dan 90 km per uur rijden.)
Koraal pakt de afstandsbediening en zet het gedrein weer uit.
“Leuk die kerstboompjes, beetje aan de vroege kant maar ach...” Koraal vindt het dus wel leuk die kerstboompjes maar Pein denkt nog steeds dat het geen kerstboompjes zijn, dat het hele andere dingen zijn. Hij ziet wel vaker dingen die er niet zijn de laatste tijd. Hoe zou dat komen? We weten het niet, niemand weet dat. En dat is triest maar er is niets aan te doen. Soms is ergens gewoon niets aan te doen, dan heeft het ook geen zin om je er druk over te maken.
“De batterij van mijn GSM is leeg.”zegt Koraal dan ook maar.
“Huh?”
“LEEG!”
“wat?”
“DE BATTERIJ VAN MIJN GSM!!!”
Schreeuwt Koraal. Hij (Pein dus) begint ook al een beetje doof te worden. Of zal dat nog komen door de teleportatie? We weten het niet. Niemand weet het. En soms kun je daar gewoon niets aan doen. Soms kun je aan heel veel dingen niets doen: Zoals in dit geval is er dus geen oplader ook. Daar is ook weinig aan te doen. Het is een buitengewone uitzichtloze situatie daar op het strand...ik bedoel langs route 66, waar zo’n heel mysterieus etablissement is. Dat het mysterieus is weten we dus nog niet eigenlijk. Dus vergeet dat maar weer even. Dat komt straks pas. Eerst nog even wat contactgestoorde dialoog doorworstelen. Daar is soms ook maar weinig aan te doen. Ja je kunt iets zinnigs gaan zeggen ofzo, maar niet iedereen vind dat leuk. De meeste mensen haken dan natuurlijk gewoon af. Of niet? Nou ja weer zoiets wat we niet weten. Op zich is het best vervelend om dingen niet te weten maar som is het nóg vervelender dingen wel te weten. Soms kan iets weten, bijvoorbeeld over iemand, erg veel verpesten. Soms valt het ook wel weer mee maar op zich...
Goed de dialoog dus:
“..........” Dat was Pein. Hij zei niets of het was onverstaanbaar of of de schrijver zit te dutten. Dat weten we dus ook al niet.
“Ziet er wel gezellig uit, laten we naar binnen gaan, ik heb wel een beetje trek. In een hotdog ofzo, lekker drankje. Sjeesus wanneer hebben we voor het laatst gegeten?” Dat was Koraal
“Nu? “Pein weer. Raar antwoord op zich maar ach, ze begrijpen elkaar wel.
“Ja.” Koraal weer.
“Oké” Pein.
“Goed.” Koraal
(ze zijn het eens)
Ze naderen... nee ze moeten eerst Route 66 oversteken, Koraal struikelt bijna over een duinpannetje. Pein weet haar nog net vast te houden maar dan.... ah nee oeps. Flikkeren ze samen in dat duinpannetje.
Goed, de lezer zit al weer uit zijn neus te vreten, want die twee in een duinpan tja...dat zal wel weer even duren natuurlijk. Je hoort het gesmak en gelebber en gekreun eigenlijk al aankomen. Maar heee wasda?? HALLO!! WAKKER WORDEN! Ze gaan al weer verder! Ze kijken naar rechts, ze kijken naar links en dan weer naar rechts en steken over. Nee wacht even (vooral voor de jeugdige kijkers onder ons) dat moet zijn: eerst naar links, dan naar rechts en DAN weer naar links.(Behalve in Engeland enzo natuurlijk he) En steken over.
Koraal gaat voor. Ze opent de deur, langzaam. Een klein belletje klinkt als ze over de drempel stappen. De geur van aangebrand...nee...gegrild moet dat zijn.... de geur van gegrild vlees prikkelt hun neus op aangename wijze. Ze gaan aan de verlaten bar zitten, er is niemand.. Het licht is gedempt. Het is er stil. Zelfs geen jukebox met afgezaagde Beatle liedjes. Nee.... hè wat heb ik toch vandaag... ik bedoel dat het jammer is dat er geen gezellige leuke geniale ach blabla enzovoort Beatle liedjes zijn omdat er dus ook geen jukebox is, blijkt. Daar is dus niets aan te doen (verdomme!!) wat er niet is dat is er niet, soms kun je ergens gewoon niets aan doen. En dat is nu eenmaal zo.
Sitra de magische witte kat springt op de bar.
“Miauw!”
“poespoespoes” zegt Koraal terwijl ze het beest zachtjes onder de kin kroelt.
“prrrrrr-rrrrrrr-rrrrrrr-rrrrr” doet Sitra de magische witte kat. Het geluid doorsnijdt de stilte die ijl in de ruimte hangt. De onheilspellend oorverdovende stilte slechts licht weet te beroeren. Er valt een glas om.
En dan....
Het licht knippert.
Het licht!!! Knippert!!! Sjeesus wat creepy zeg, zou het spoken?
Koraal bestudeert het knipperen van het licht, fronst haar fraaie wenkbrauwen een kort moment en pakt dan een pen. Die ze natuurlijk altijd bij zich heeft. Zo’n onderwater vergulde universele M45467 resistente pen van niettebetalenzoduur.nl die het ALTIJD doen en slechts 695 eurie kosten.. En schrijft het volgende op een papiertje:
posted by Prof. Dr. Koraal @ woensdag, november 22, 2006
