Mel heeft direct na het intoetsen van de boodschap op het scoreboard het Parijse internet café verlaten. Nee, hij heeft zelfs zijn kop koffie niet uitgedronken en sloeg totaal geen acht op de begerige blikken van de koffiedame die hem schielijk een briefje toeschoof met haar telefoon nummer. Het briefje ligt nog onaangeraakt op de tafel waar Mel enkele minuten geleden nog zat.

Nu loopt hij door Rue Delambre. Hij is op zoek naar een kamer of studio waar hij voorlopig zijn kamp op kan slaan. Pottenkijkers kan hij immers niet gebruiken. Na enige navraag gedaan te hebben heeft hij een lijstje met adressen. De eerste is een vies krot boven een soort bordeel. De tweede een veel te kleine ruimte met slechte elektriciteitsvoorzieningen, de derde ....niet eens de moeite van het vermelden waard. Hoewel Mel weet dat Pein en Koraal ongetwijfeld wel weer een paar uur met elkaar zullen gaan liggen frutselen, begint de tijd nu toch te dringen. Hij begint al te vrezen dat hij naar een ander deel van de stad moet uitwijken. Feitelijk onmogelijk gezien de loop van de geschiedenis is dit immers DE plek waar hij moet zijn. Hij heeft nog één adres. Vlakbij Gare Montparnasse. Direct als hij Rue Antoine Bourdelle inloopt weet hij eigenlijk al dat dit de plek is. Het ruime appartement blijkt schuin tegenover Musée Bourdelle te liggen (waar de werken van de gelijknamige beeldhouwer de bewonderen zijn) en is voorzien van alle gemakken. De vrouw die hem te woord staat is uitermate vriendelijk en Mel kan er direct zijn intrek nemen.

Na een aanbetaling te hebben gedaan loopt hij direct weer naar buiten richting het Centre Commercial Maine-Montparnasse. In de eerste de beste computerzaak bestelt hij een indrukwekkende hoeveelheid apparatuur. Echt, als een professionele nerd er alleen al maar aan dénkt komt ie al spontaan klaar, zo indrukwekkend is het. Het bedrag wat Mel hiervoor neerlegt is zo mogelijk nóg indrukwekkender. Het zorgt er in ieder geval voor dat alles binnen het half uur bezorgd en geïnstalleerd is.
Op hetzelfde moment dat Koraal de fles Vodka uit de ijskast pakt, zet Mel zijn computer aan. Hij geeft diverse harde schijven met een duizelingwekkende hoeveelheid kennis van duizenden jaren uit zijn koffertje gepakt en sluit alles aan.

On line: Pein & Koraal

Hij knikt goedkeurend.
Zijn download is compleet.

START LEVEL 1
(you've got just 1 life so be careful)

Pein en Koraal hebben nog geen idéé dat Mel ook online is. Ze hebben zelfs nog geen idéé dat Mel diegene is die vroeger Merlijn was. Ze hebben het veel te druk met het bestuderen van de wapens die het spel te bieden heeft.
“Oh kijk! Deze is cool!” Pein probeert een Laser Sting Ray uit.
“Nee! Deze!” Koraal oefent wat met een SpinZinger.
Dan zien ze iets wat ze niet verwacht hadden. Zichzelf.
Ze kijken naar hun eigen verleden en zien hoe ze bezig zijn de kopstukken uit de geschiedenis te teleporteren naar hun gloednieuwe instituut op een verlaten planeet niet eens zo gek ver van de Aarde.
“Mijn god, zou dit de manier zijn hoe we de boel moeten recht breien?” Koraal kijkt Pein een beetje onthutst aan, ze had iets meer actie verwacht.
“Lijkt me sterk hoor” antwoord Pein die ook niet echt gecharmeerd is van het idéé uren en uren en uren achter de computer door te moeten brengen.
“Hey kijk! Daar heb je ....

A. Hitler

B. 2 ons Kaas

C. Een lullige poedel

D. Napoleon

E. Mr. Parkinson

(Stuur GVD uw antwoord naar: pein-koraal@hotmail.com

En vergeet niet extra postzegels bij te plakken!!)